Μετά την επιστροφή των μαθητών της Γ τάξης από την εκπαιδευτική επίσκεψη στο δάσος έγραψαν με τη βοηθεια της τεχνητής νοημοσύνης και της δασκάλας τους κ. Στέλλας Ντούσιου ένα ποίημα για την πέτρα που μιλάει.
Η πέτρα που μιλάει
Στο δάσος μυστικό, παιδιά της Γ' τάξης παίζουν,
Σπιτάκια για τα μικρά, με φύλλα και με χώμα φτιάχνουν.
Το ποτάμι τραγουδάει, τα φύλλα στον αέρα χορεύουν,
Οι ανέμοι απαλά φυσούν, τα πουλιά τους χαιρετούν.
Κι εκεί μια πέτρα βρήκαν, στην καρδιά του δάσους κρυμμένη,
Αντηχεί το νερό της, σαν φωνές από το παρελθόν.
Μιλάει για τα μυστικά, της φύσης τα κρυφά,
Για την ομορφιά και τη ζωή, που δίνει χωρίς αντάλλαγμα.
"Ακούστε με", λέει η πέτρα, "τα μυστικά θα σας αποκαλύψω,
του δάσους την ιστορία, που στον χρόνο έχει χαθεί.
Εγώ είμαι η μνήμη, του χρόνου η σφραγίδα,
Στην αγκαλιά μου κρατώ, της γης την αρχαία ομορφιά."
Τα παιδιά ακούνε προσεκτικά, την πέτρα που μιλάει,
Και μαθαίνουν για τη ζωή, που το δάσος τους δείχνει.
Με τη φύση γίνονται ένα, και την αγκαλιάζουν,
Κι έτσι το δάσος γνωρίζουν, και τον κόσμο αλλάζουν.
Η σελίδα κατασκευάστηκε από το Γιώργο Μαργαρίτη, καθηγητή ΠΕ19 με τη χρήση του CMS Drupal 7